Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η κλιμάκωση του μεγέθους, του σχήματος και της διάταξης των ανοιγμάτων στις δύο στάθμες. Οι επιμέρους οριζόντιες υποδιαιρέσεις των υαλοστασίων, το επίμηκες γείσο και οι στρογγυλοί φεγγίτες ολοκληρώνουν την εικόνα ενός αστικού κτιρίου με δημόσιο χαρακτήρα.
Η νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος να γίνεται όλο και πιο προσχηματική,
Ε. παραχωρούνται οι αναγκαίοι, για την εκτέλεση των εργασιών, χώροι του ακινήτου.
Η ογκοπλαστική διάρθρωση ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, αφενός μεν λόγω των ελεύθερων υψίκορμων δοκών του δώματος που στηρίζονταν σε στρογγυλά μεταλλικά υποστυλώματα –ολοκληρώνοντας, έτσι, το βασικό (ιδεατό) πρίσμα–, αφετέρου δε λόγω του εν εσοχή ημικυλινδρικού όγκου του ισογείου. Παρά τη μεταγενέστερη προσθήκη δύο δωματίων στον όροφο και την επέκταση της δυτικής όψης (δώμα, δοκοί), το κτίριο δεν είχε χάσει τον αρχικό του χαρακτήρα.
Φορνέζη και Λεωφ. Ελευθ. Βενιζέλου (πρώην Θησέως), Καλλιθέα - άγνωστος μελετητής και χρονολογία
²⁰ Με εξαίρεση τις μορφολογικές επιλογές που υιοθέτησε σε επαύλεις στα προάστια της Αθήνας, όπου οι απαιτήσεις ορισμένων εύπορων εργοδοτών, όσον αφορά την προβολή του κύρους τους, δεν μπορούσαν να ικανοποιηθούν από τον ορθολογισμό και τα απογυμνωμένα χαρακτηριστικά της μοντέρνας γραφής.
στις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων σε αιγιαλούς και παραλίες. Και δεν έχει
Παλαιό Φάληρο: Εθελοντές έσωσαν γατούλη που έπεσε σε λάκκο με ασβέστη
[Πηγή: Χ. Σαχανά, Α. Στεφανίδου, Σ. Τσιτιρίδου, Α. Σαμουηλίδου, Ο αρχιτέκτονας Θουκυδίδης Π. Βαλεντής
Το έργο του αρχιτέκτονα Νικ. Γ. Νικολαΐδη», στο: Δημήτρης Παυλόπουλος (επιμ.), Αρχιτεκτονική και πολεοδομία από την αρχαιότητα έως σήμερα. Η περίπτωση της Αθήνας
αυθαίρετου κτίσματος εντός των ρυμοτομού Περισσότερα » Δήμος Αναστασιάδης
Ουσιαστικά, το κτίριο βρισκόταν κάτω από τη στάθμη του δρόμου και ήταν εξ ολοκλήρου ημιυπαίθριο, αποτελούμενο από τρία βασικά επίπεδα: του ισογείου σε ισοσταθμία με την παραλία, του Α΄ορόφου και του δώματος/πλατώματος. Δύο επιμήκεις πλάκες μικρού βάθους, more info σε αραιό κάνναβο στρογγυλών υποστυλωμάτων, όριζαν δύο ημιυπαίθριες στοές αντίστοιχα, το νοτιοανατολικό άκρο των οποίων καταλάμβαναν οι χώροι υγιεινής.
Σύμφωνα με τα οριζόμενα στο ανωτέρω αναφερόμενο νομικό πλαίσιο, οι εργασίες κατεδάφισης θα δύνανται να συνεχίζονται και μετά τη μεταβίβαση των μετοχών.
Στο έργο αυτό θα δώσουμε κάπως περισσότερο χώρο, όχι τόσο λόγω του μεγέθους του, όσο, κυρίως, λόγω των πολύπλευρων αρετών του. Πρόκειται για έργο-σταθμό στην εξέλιξη τής σύγχρονης αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα, ενώ αποτέλεσε μια πρωτότυπη, παραδειγματική λύση για τη συγκεκριμένη κτιριολογική κατηγορία, όχι μόνο στον ελληνικό χώρο αλλά και διεθνώς.³²